De S-2F Tracker was een iconisch vliegtuig dat oorspronkelijk werd ontwikkeld door het Amerikaanse bedrijf Grumman in de jaren 1950. Dit toestel was voornamelijk bedoeld als anti-onderzeeër vliegtuig en maakte deel uit van de standaard uitrusting van veel marines over de hele wereld, waaronder de Amerikaanse marine en de Koninklijke Marine in Nederland.
Een opvallend kenmerk van de S-2F Tracker was het gebruik van een radardome onder de romp, waarmee het vliegtuig onderzeeërs kon opsporen. Het had ook inklapbare vleugels, wat handig was voor opslag op vliegdekschepen. De Tracker werd vaak ingezet voor maritieme patrouilles en kon ook torpedo's dragen om vijandelijke onderzeeërs aan te vallen.
De inmiddels opgeheven Marine Luchtvaartdienst van de Koninklijke Marine ontving in de jaren zestig 28 SA-2 toestellen, later aangevuld met nog een 17 ex-Canadese CS-2F's. Ze vlogen vanaf vliegdekschip Hr. Ms. Karel Doorman en in squadrons vanaf de vliegbases Valkenburg en Hato tot 1975. Daarna nam de Lockheed P-2V Neptune de taken van de Tracker over.