Beschrijving
De Focke-Wulf Triebflgel of Triebflgeljger, wat letterlijk ’stuwvleugeljager’ betekent, was een Duits concept voor een vliegtuig ontworpen in 1944, tijdens de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog. Het was een verticaal start- en landingsstaart-sitter interceptorontwerp voor lokale verdediging van belangrijke fabrieken of gebieden met kleine of geen vliegvelden. De Triebflgel had pas windtunneltests bereikt toen de geallieerde troepen de productiefaciliteiten bereikten. Er is nooit een compleet prototype gebouwd. Het ontwerp was bijzonder ongebruikelijk. Het had geen vleugels en alle lift en stuwkracht moesten worden geleverd door een rotor / propeller-assemblage, een derde van de zijkant van het vaartuig. Wanneer het vliegtuig in verticale positie op zijn staart zat, zouden de rotors op dezelfde manier hebben gewerkt als een helikopter. Als ze horizontaal vliegen, zouden ze meer als een gigantische propeller functioneren. De drie rotorbladen werden gemonteerd op een ringsamenstel ondersteund door lagers, waardoor vrije rotatie rond de romp mogelijk was. Aan het einde van elk was een ramjet. Om de rotoren te laten draaien, zouden eenvoudige raketten zijn gebruikt. Naarmate de snelheid toenam, zou de luchtstroom voldoende zijn geweest om de ramjets te laten werken en zouden de raketten vervallen. De toonhoogte van de bladen kan worden gevarieerd met het effect van het veranderen van de snelheid en de geproduceerde lift. Brandstof zou worden vervoerd in romptanks en door de middelste steunring en langs de rotoren naar de stralen worden geleid.