Beschrijving
Hoewel de Type 82 voordelen bood zoals een eenvoudige constructie, onderhoudsgemak en een laag brandstofverbruik, startte het Duitse leger een ambitieus project om de terreincapaciteiten van het voertuig verder te verbeteren. Door het toevoegen van rupsbanden hoopte men de prestaties op zandige en besneeuwde ondergronden aanzienlijk te verhogen. Het voertuig werd getest met vier verschillende soorten rupsbanden. Ingenieurs brachten daarnaast verbeteringen aan in het remsysteem, het differentieel en voorzagen de voorzijde van antislipvoorzieningen. Ook werd het motorvermogen opgevoerd om het zwaardere onderstel aan te kunnen.
Uit de tests bleek dat de terreincapaciteiten van de Type 155 aanzienlijk waren verbeterd. Toch had deze vooruitgang een keerzijde: de maximumsnelheid bedroeg slechts 8 km/u en het brandstofverbruik steeg tot een verbijsterende 150 liter per 100 kilometer. Door deze extreme beperkingen in snelheid en efficiëntie werd geconcludeerd dat het voertuig in de praktijk nauwelijks bruikbaar was. De Type 155 werd dus nooit in massaproductie genomen.
